Ruim tien jaar geleden lag de afdeling Spijkenisse op apegapen. Met alleen nog maar een kleine oude kern van ervaren bestuurders, speelde de lokale partij geen rol meer van betekenis in de gemeenteraad. Meer nog, om zicht te houden op een positie in het college van burgemeester en wethouders werden er geen scherpe keuzes gemaakt. Toen een voetbalclub van arbeiders uit de Rotterdamse haven moest worden gesaneerd omdat op de velden bungalows en villa’s moesten komen voor rijk volk, wilde het afdelingsbestuur en de kleine fractie daarmee instemmen. Zo hielden zij de kans open om bij een volgende verkiezing weer in het college te komen.
Echter, een vader had zijn twee zonen mee genomen, en die vonden die plannen van het college met de voetbalvelden niet kunnen. Aan welke kant wilde de PvdA eigenlijk staan, wilde zij van de bestuurders weten. De jongens wilden actievoeren; dat werd niet op prijs gesteld. Maar de jongens hielden vol en met de steun van twee oudere, ervaren leden trokken ze de stoute schoenen aan en begonnen met actie voeren. Eigenlijk moesten ze helemaal opnieuw beginnen met de PvdA, in die grote plaats, onder Rotterdam waar Geert Wilders een ongekend grote basis had en heeft, en waar een lokale partij de baas was.
Eén van die jonge jongens was Wouter Struijk, student aan de TU in Delft. Ik ontmoette hem in die periode, tijdens mijn voettocht door Nederland, in de koffiehoek van de Hema in Hellvoetsluis. Hij vertelde toen met een aanstekelijk optimisme, en vol vertrouwen hoe hij opbokste tegen de oude garde. En nu is Wouter in de gemeente Nissewaard, zoals Spijkenisse en omgeving tegenwoordig heet, net begonnen aan zijn tweede termijn als wethouder en heeft de afdeling ruim 210 actieve leden, in alle leeftijdscategorieën. Hoe hebben ze dat geflikt?
Wouter: “We zijn systematisch en vasthoudend te werk gegaan. Wijk na wijk hebben we benaderd, deur aan deur. Met vragenlijsten langs de deuren. We noteerden de antwoorden en gingen daarmee aan de slag. We informeerden iedereen wat we met hun antwoorden hadden gedaan. Die communicatie was cruciaal. Je leert precies wat er leeft onder de mensen, en je komt buiten je eigen kringetje van gelijkgestemden. Maar we waren ook heel precies in het terug koppelen van de resultaten van onze enquêtes. En vanzelfsprekend moet je dat niet alleen doen in campagnetijd. Dan kun je het net zo goed niet doen. Wij zijn heel consequent. Elke week een nieuwsbericht voor de pers. Een nieuwsbericht, altijd. Elke week.”
Het waren niet alleen de enquêtes die de PvdA in Spijkenisse en omgeving weer relevant maakten, maar daarover later meer.
Ook in Horst aan de Maas, in Limburg, heeft de afdeling een tweede adem gevonden. Hoe? Wietje Selen is de voorzitter van lokale PvdA en vertelt het volgende. “Bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen verloren we een zetel, en zakten we van drie naar twee. Roy Bouten, onze jonge wethouder en ik wilden dat niet nog eens mee maken, en we zijn direct aan de slag gegaan… jonge mensen zoeken. We zijn vier jaar geleden begonnen met de vraag: Zou je iets willen doen voor Horst aan de Maas? Dat willen mensen wel. We vormden een ploeg van 25 jonge mensen, die allemaal betrokken zijn in hun werk en de gemeenschap. Iedereen werkt, met allemaal verschillende ervaringen en inzichten. Iedereen heeft een eigen en breed netwerk en brengt dat binnen. Dat is echt een verrijking. De een werkt in de jeugdzorg, de ander in het onderwijs, de bouw, noem maar op. Voor Roy is dat zo belangrijk en fijn. Tegelijk is het een groep in een leeftijd dat iedereen het druk heeft. Agenda’s zijn altijd vol. Dus hebben we het zo afgesproken; dinsdagavond heb je een politieke avond, van zes uur ’s avonds tot tien uur. En elke dinsdagavond hebben we een thema, of een agenda punt wat in de fractie in de gemeenteraad speelt. Laatst werd er in het gemeentebestuur nagedacht voor een nieuw subsidiebeleid in de gemeente. Een van onze jonge leden is ook actief in de voetbalclub, en kwamen we bijeen i n de kantine, en nodigden allerlei verenigingen uit en bespraken we met elkaar wat zij in het gemeentelijk subsidie beleid wilden. Dat zijn leuke en zinvolle avonden, hoor, en voor wie het wil.. we sluiten altijd af in de kroeg.”
Het kan dus wel, zowel in de Randstad als in Limburg. Ik zal nog meer voorbeelden geven in de loop van de komende weken, en bovendien aan het einde van deze reeks een samenvatting maken, met tips en voorbeelden van hoe je te werk kan gaan.