Een bekend PvdA-gezicht keert volgend jaar terug in Den Haag. Mei Li Vos was twee keer eerder lid van de Tweede Kamer en zal in het voorjaar van 2019 de lijst aanvoeren voor de Eerste Kamer. De leden verkozen haar boven Ruud Koole, Esther-Mirjam Sent en Jeroen Recourt. Rood sprak met haar.
Mei Li Vos: ‘Nadat Nelleke Vedelaar in een Haags café de uitslag aan ons vieren bekend had gemaakt, was ik de eerste minuten vooral beduusd. Ik had niet verwacht dat ik zou winnen. Je hoopt het natuurlijk wel, maar de anderen hadden ook een goede campagne gevoerd. Op het moment dat je dan tegenover de partijvoorzitter zit en je niks meer kunt doen, slaan de zenuwen wel even toe, ja.
Terwijl ik daar zat dacht ik terug aan mijn lijsttrekkerscampagne – Energie en Idealen – en aan mijn campagneteam. Ze ondersteunden me als ik met de andere kandidaten het debat aanging bij de afdelingen, ze hielpen me met de online campagne en ik kon ze dag en nacht bellen voor advies. We hebben overigens ook veel lol gehad, dat geeft zo’n campagne extra schwung. Tijdens de debatten gaf ik aan dat als ik in de Eerste Kamer word verkozen, ik me hard wil maken voor álle werkenden in Nederland. Steeds meer mensen werken met een nulurencontract, als payroller, zogenaamd zelfstandige of belanden van de ene tijdelijke baan in de andere zonder zicht op vast werk. Weer anderen werken voor een platform als Uber of Deliveroo, zonder ooit een werkgever te spreken.
Als we niks doen, werken en wonen steeds meer mensen in een Nederland zonder enige sociale zekerheid. Dan krijgen we ook hier Amerikaanse toestanden op de werkvloer: mensen met een fl exibel contract hebben straks geen enkele zekerheid meer als ze hun werk verliezen of ziek worden. Dat is te gek voor woorden. Dat kan de PvdA niet laten gebeuren.
Als we niet oppassen krijgen we Amerikaanse toestanden op de werkvloer.
In de Eerste Kamer hebben we wel degelijk de macht om dit te voorkomen. Senatoren mogen de wetsvoorstellen beoordelen, die al door de Tweede Kamer zijn aangenomen. Aan de overkant van het Binnenhof heeft de rechtse coalitie het misschien voor het zeggen, maar in de Eerste Kamer straks niet. De PvdA-fractie zal onder mijn leiding ieder voorstel opnieuw met een sociaaldemocratische bril bekijken. Premier Mark Rutte hoeft niet op ons te rekenen, zei Lodewijk Asscher al. Dat ben ik volledig met hem eens. Sommige mensen vinden dat wellicht politiek, en dat klopt. De Eerste Kamer is immers altijd politiek geweest.
In de Senaat trek ik straks op met de linkse bondgenoten, of het nu progressieve politieke partijen zijn of anderen buiten het Binnenhof, zoals de vakbonden. We delen immers dezelfde idealen: ruimhartige publieke voorzieningen voor iedereen, betaalbare woningen en goed werk waar je goed van rond kunt komen. We delen de afkeer van het eigenschuld-dikkebult-denken van de neoliberalen. Zelf zeg ik altijd dat, als je het zo bekijkt, 60 procent van alle Nederlanders gewoon een sociaaldemocraat is. Dan helpt het als je binnen en buiten het parlement de krachten bundelt. En ja, steeds vanuit onze idealen. Er valt nog veel te winnen voor de PvdA.
Nadat Nelleke de uitslag had voorgelezen volgde ook direct de omslag. Opeens bén je lijsttrekker. Radio 1 en ANP stonden te wachten, ik mocht de volgende dag naar Spijkers met Koppen en gelijk door naar de actiedag in Groningen. Inmiddels is het stof neergedaald en maken we ons op voor de komende campagne. Die ga ik voeren met een heel mooie kandidatenlijst, waar ervaren en goede, nieuwe mensen op staan. Ik ben ontzettend blij dat de medekandidaten voor het lijsttrekkerschap ook op de lijst willen. Het is een eer dat ik ook hun aanvoerder mag zijn.
Als team staan we klaar voor de campagne. Zelf wil ik voor de verkiezingen van 20 maart iedere provincie hebben bezocht. Je zult me met de lijsttrekkers voor de Provinciale Staten met rozen langs de deuren zien gaan. Onder de hashtag Vrolijklinks gaan we een optimistische campagne voeren, als partij waar mensen weer graag op stemmen. Omdat we ook een partij zijn van aardige mensen, die dagelijks laten zien wat sociaaldemocratie betekent.’
Dat ze een dochter is van een Chinees- Indische moeder en Nederlandse vader komt terug in haar naam: Mei Li Vos. De 48-jarige studeerde en promoveerde als politicologe in Amsterdam en werkte onder meer voor het ministerie van Algemene Zaken. Ze was in 2005 een van de oprichters van vakbond AVV en schreef columns voor Vrij Nederland. In 2007 kwam ze vanaf plek 38 op de lijst alsnog in de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid. Na een onderbreking van twee jaar trad ze in 2012 opnieuw toe tot de Kamer. Daar voerde ze het woord over onder meer wetenschapsbeleid, zzp’ers en het midden- en kleinbedrijf. Vos was ook lid van de commissie die onderzoek deed naar het debacle met de Fyra.
Na de verkiezingen van 2017 werd Vos opnieuw bestuurder bij AVV. Daarnaast was ze commentator bij radioprogramma’s als Dit is de Dag en De NieuwsBV. Ze werkt een dag in de week voor groengasbedrijf Orangegas.
Vos woont in Amsterdam met vriend en dochter, die voor haar volgers op Twitter bekend is als Kleine Vos. “Kleine Vos houdt me met beide benen op de grond. Zij vertelt aan het eind van de dag wat echt belangrijk is in het leven: genoeg knuffelen.”
Dit interview verscheen in het blad Rood, lees hier het hele blad
