Toen het uit de hand liep had hij emmers met water voor zijn raam gezet. Zo kon hij meteen blussen als zijn huis op Kanaleneiland in brand vloog.

Een andere inwoner beschreef haar gevoel van onveiligheid: ‘Ik wil niet door mijn wijk lopen en me afvragen wie ik kan vertrouwen’.

Het zijn hartverscheurende verhalen van mensen die de rellen niet op sociale media, maar voor hun deur zagen. Dat je thuis kunt ontspannen en veilig over straat gaat: we staan er niet bij stil hoe belangrijk het is.

Vanuit rechts was geen gebrek aan stoere taal.

Vanuit rechts was geen gebrek aan stoere taal. Het tuig moest aangepakt, de lange lat erover, ouders moesten verantwoordelijkheid nemen. Maar die meneer met zijn emmers water heeft niks aan stoere taal. Die heeft behoefte aan een overheid die oplossingen aandraagt.

En daar schort het aan. In een zomer met rellende jongeren, rellende complotdenkers en rellende boeren rennen onze agenten van het ene naar het andere brandje. We moeten ze in staat stellen hun werk goed te doen. Maar er zijn gewoon te weinig collega's voor al het werk.

De werkdruk is te hoog, aangiftes blijven liggen.

De werkdruk is te hoog, aangiftes blijven liggen. Daarom moet veel meer geïnvesteerd worden in ons politiekorps. Niet in ME-busjes, maar in wijkagenten. De mannen en vrouwen die achter de voordeur komen, die jongeren en hun ouders kennen.

Zij hebben nauw contact met vertrouwenspersonen in de wijk. Zodat de politie weer tot in de haarvaten van onze wijken komt. En de kans groter wordt dat we opruiing en oproepen tot rellen in de kiem kunnen smoren.

Maar wat ons betreft is alleen investeren in de politie niet genoeg.

Maar wat ons betreft is alleen investeren in de politie is niet genoeg. Want dat is alleen effectief als we ook investeren in preventieve krachten die jongeren op het juiste pad houden. Laten we daarom meer investeren in onderwijs. Hoe meer en beter de leraren en opleidingen, hoe groter de kans dat jongeren met een mooi diploma een mooie baan vinden.

Laten we daarom eens investeren in volkshuisvesting. Veel jongeren kunnen geen betaalbaar huis vinden en wonen met een te groot gezin in een te klein huis waardoor ze de straat op gaan, waar criminele verleidingen lonken.

Laten we ook investeren in de sociale basis.

Laten we ook investeren in de sociale basis: de jongerenwerkers die opgeleid zijn om jongeren op een laagdrempelige manier op het juiste pad te houden. Zo zijn in Amsterdam onlangs twee oproepen tot rellen ongedaan gemaakt.

Laten we investeren in meer stages en in banen met meer zekerheid. Laten we met jongeren praten, in plaats van stoer over ze schreeuwen. Aan stoere taal geen gebrek. Maar er is behoefte aan daden.

Laten we daar werk van maken.

Voor de toekomst van de jongeren en voor de mensen die veilig in hun wijk over straat willen. Meer agenten die de wijk kennen. Een aanpak met jeugdwerkers die jongeren kansen biedt en de wijk verbetert.

Attje Kuiken is Tweede Kamerlid voor de PvdA en Sofyan Mbarki is fractievoorzitter van PvdA in de gemeenteraad van Amsterdam.