‘Zorgcowboys’: ondernemers die niet in de zorg actief zijn omdat ze zo met cliënten begaan zijn, maar met geen ander doel dan snel geld verdienen.
Een zorgbedrijfje uit het Oosten van het land waarvan de bazin tonnen zorggeld vergokte in het casino. Een in dezelfde regio actieve zorgondernemer die voor zorg bestemd geld uitleende aan familieleden. Een thuiszorgorganisatie in Utrecht die van de inspectie ‘vanwege onveilige zorg’ een verbod kreeg om nieuwe cliënten aan te nemen, maar dat onder een andere naam tòch deed. Om vervolgens de tent van de ene op de andere dag te sluiten. Waardoor oudere, kwetsbare mensen zonder zorg kwamen te zitten.
Aan deze situatie móet een eind komen.
Zomaar wat recente voorbeelden van ‘zorgcowboys’: ondernemers die niet in de zorg actief zijn omdat ze zo met cliënten begaan zijn, maar met geen ander doel dan snel geld verdienen. Over de rug van diezelfde cliënten. En in de zorg kan dat. Omdat, zeker daar waar gemeenten daarvoor verantwoordelijk zijn, effectief toezicht en serieuze controle te vaak ontbreken. En er te slap wordt opgetreden. Zo was de reactie op het hierboven als ‘thuisbankier’ opereren: ‘De wet verbiedt het niet uitdrukkelijk, dus tsja…’
Krankzinnig natuurlijk. Net zo krankzinnig als dat een zorgclub die er in de ene gemeente niet meer in komt, een paar kilometer verderop gewoon z’n gang (weer) kan gaan. Niet uit te leggen.
Daarom heb ik (opnieuw) Kamervragen gesteld.
Daarom heb ik (opnieuw) Kamervragen gesteld. Want aan deze situatie móet een eind komen. Ook al hebben gemeenten nu eenmaal veel vrijheid om maatwerk te leveren als het gaat om langdurige zorg, dat mag geen vrijbrief zijn voor boeven en oplichters. Als gemeenten onvoldoende werk maken van controle en toezicht kan de minister niet de andere kant op blijven kijken. Daar is zorggeld te kostbaar voor. En bovendien zijn (vaak kwetsbare) mensen die zorg nodig hebben daar de dupe van.
