Geachte minister De Jonge,
‘In ons ziekenhuis wordt niét getest. Ook niet als je 41 graden koorts hebt!’
Honderden soortgelijke noodkreten ontving ik nadat ik zorgverleners op Facebook vroeg naar hun ervaringen met het huidige testbeleid. Natuurlijk, er zijn zorgverleners die bij milde verkoudheidsklachten getest werden. Eindelijk. Maar ik kreeg ook veel verhalen van mensen die nog steeds op een test wachten. En zelfs verhalen van verpleegkundigen die al een collega op de Intensive Care hadden, maar ondanks hoge koorts nog steeds niet getest werden.
Testen, testen, testen. Als we het coronavirus onder controle willen houden is dat noodzakelijk. Maar tot voor kort kende Nederland een ‘restrictief testbeleid’. Het Outbreak Managment Team gaf zelfs aan dat het beperkte testen een van de oorzaken is van de dramatische situatie in de verpleeghuizen. En dat lees je ook terug in de aangrijpende verhalen van het zorgpersoneel. Ze maken zich zorgen. Omdat ze moeten doorwerken met lichte klachten, geen of te weinig beschermingsmiddelen hebben en zich nu vertwijfeld afvragen of ze hun patiënten misschien besmet hebben. Omdat ze níet getest konden worden. Tussen al die verhalen, kwamen een aantal klachten vaker terug. Die wil ik graag onder uw aandacht brengen:
Testen, testen, testen. Als we het coronavirus onder controle willen houden is dat noodzakelijk.
- Iedere zorginstelling heeft zijn eigen testbeleid. Ook na de verruiming van het testbeleid zijn er ziekenhuizen en instellingen die nog steeds als richtlijn hanteren dat er niemand getest wordt en dat zorgverleners met lichte klachten moeten doorwerken. Dat levert gevaarlijke situaties op en zorgt voor veel onrust bij de medewerkers.
- Het duurt te lang. Veel zorgverleners geven aan dat het weken duurt voordat ze getest worden of dat het meerdere dagen duurt totdat ze de uitslag horen. En gedurende die tijd moeten ze vaak doorwerken, en maken ze zich zorgen of ze hun patiënten niet besmetten.
- Van het kastje naar de muur. De huisarts verwijst naar de bedrijfsarts, die verwijst naar de GGD die weer terugverwijst naar de huisarts. Horendol worden sommige zorgverleners ervan. Wie verantwoordelijk is voor het testen blijft vaak onduidelijk.
- Hoge kosten voor testen.Vooral vanuit kleine zorginstellingen wordt er melding gemaakt van hoge kosten. Een ‘verzuimeconoom’ rekende bij een wijkverplegingsorganisatie maar liefst 230 euro voor een test. Geld dat deze kleine organisaties vaak niet kunnen opbrengen.
- Problemen met transport naar testlocatie. Stel: je hebt alle symptomen, maar geen auto. Hoe kom je dan naar een testlocatie? In de bus of trein kan je iemand besmetten en je vraagt ook de buurman niet om een lift. Hier moet iets voor geregeld worden.
In de bijlage staan honderden soortgelijke verhalen. Allemaal verhalen van mensen die iedere dag voor ons klaar staan. Die in de frontlinie staan van onze strijd tegen het coronavirus.
“Vanaf 6 april kunnen alle zorgmedewerkers met lichte klachten getest worden” zei u tijdens een persconferentie en tijdens het debat in de Tweede Kamer. Ik wil u vragen de ervaringen van deze zorgverleners te lezen. Ik wil u vragen of u nu eindelijk kunt garanderen dat zorgpersoneel met lichte klachten nog dezelfde dag getest kan worden en dan de uitslag thuis af kan wachten. En ik wil u vragen om snel met concrete oplossingen te komen voor de praktische problemen waar medewerkers tegenaan lopen.
Ik wil u vragen de ervaringen van deze zorgverleners te lezen.
Dat zijn wij verplicht aan al deze mensen die dit ongelofelijk mooie en belangrijke werk voor ons doen. En aan al die kwetsbare mensen die van hun zorg afhankelijk zijn.
Met vriendelijke groet,
Lodewijk Asscher
