Uitgestoken hand? Ammehoela! Dit kabinet beweert steeds dat ze wil samenwerken, maar doet het tegenovergestelde.
Deze week kon je daarvan weer een niet zo fraai staaltje zien. Want opnieuw werd een aantal moties dat ik indiende door de hele oppositie gesteund, maar stemden de coalitiepartijen (CDA, CU, D66 en VVD) tegen. Gevolg: telkens één stem te weinig, moties afgewezen.
En dus komt er geen concreet plan om een eind te maken aan de doorgeschoten marktwerking in de zorg.
En dus komt er geen concreet plan om een eind te maken aan de doorgeschoten marktwerking in de zorg, te beginnen in de wijkverpleging. Aanleiding voor die motie waren de grote woorden die minister De Jonge daarover vorige week in een kranteninterview gebruikte. Gisteren werd helder dat dat verkiezingspraatjes waren, of een sollicitatie naar de plek van Buma, en dat het CDA als het erop aankomt bij de VVD (die fel reageerde op het interview van De Jonge) onder de plak zit. En dat is jammer want als de minister z’n woorden meende en dus echt ‘het licht had gezien’, was een Kamermeerderheid om de uitwassen van die marktwerking nu echt aan te pakken binnen bereik geweest. Overigens zullen we als PvdA gewoon doorgaan met het indienen van goede pannen daarvoor.
Wat er ook niet komt, is extra geld voor betere salarissen voor zorgmedewerkers. Die zijn hard nodig om te voorkomen dat elk jaar opnieuw 80.000 mensen de sector verlaten. En dat terwijl er al een gigantisch tekort aan personeel is, met alle gevolgen van dien: van langere wachtlijsten en operatieafdelingen die sluiten tot overwerkte zorgmedewerkers. Vertrekkers uit de sector noemen vaak het te lage salaris als een van de redenen voor hun vertrek. Daar móet dus iets aan gebeuren. En dat kan ook, want er is geld. Dit jaar moeten de cao’s van meer dan één miljoen mensen die in de zorg werken worden vernieuwd. Daar waar de onderhandelingen al zijn begonnen, zijn ze vastgelopen. Het kabinet, de coalitie dus, heeft hier de sleutel in handen: bij de voorjaarsnota kan extra geld worden uitgetrokken. Helaas dus. Niet belangrijk blijkbaar.
Wat er ook niet komt, is extra geld voor betere salarissen voor zorgmedewerkers.
De coalitie stemde ook tegen mijn voorstel dat moet voorkomen dat voor de zorg bestemd geld opnieuw terugvloeit naar de staatskas. De afgelopen jaren ging dat al om een paar miljard. Geld voor de zorg moet naar de zorg. Logisch, zou je denken. Maar niet voor minister en coalitie. Een gemiste kans.
Tenslotte kreeg ik de handen van coalitiepartijen niet op elkaar voor het voorstel om in geval van een fusie of overname ook te toetsen wat de gevolgen daarvan zijn voor de kwaliteit en de betaalbaarheid van de zorg. Belangrijk, zeker ook tegen de achtergrond van buitenlandse ondernemingen (uit Engeland en Frankrijk bijvoorbeeld) die zich momenteel ‘inkopen’ in de Nederlandse zorgsector. Maar dat vinden CDA, CU, D66 en VVD dus blijkbaar niet.
De zekerheid van goede zorg dichtbij als je die nodig hebt komt steeds meer onder druk te staan.
De vechtende vier van de kibbelcoalitie gaan regelmatig ruziënd over straat. Maar als het gaat om het verbeteren van de zorg, iets wat wel een gevecht waard is zou je denken, houdt men zich koest. En dat is bizar. Want terwijl de economie draait als een tierelier en het geld zo links en rechts over de plinten klotst, komt de zekerheid van goede zorg dichtbij als je die nodig hebt steeds meer onder druk te staan.
De PvdA vindt dat onaanvaardbaar.
