Door Lilianne Ploumen op 23 februari 2021 Delen
Handen schudden, mee de klas inlopen met je kind, een knuffel of een arm om je schouder: het voelt al bijna als iets uit een ander tijdperk.
Corona zet nu al een jaar lang onze levens op z’n kop. En hoewel de vaccinaties hoop bieden, leven we voorlopig helaas nog met het virus.
Ondertussen regeert bij het kabinet de willekeur. De routekaarten met een uitweg uit deze crisis waren al achterhaald toen ze gepubliceerd werden. Maatregelen worden ingesteld en ineens weer opgeheven, zonder dat te begrijpen is waarom. De avondklok zou als eerste worden opgeheven, oh nee: toch maar niet. Er is geen touw aan vast te knopen en het ondermijnt het draagvlak.
Het kabinet is deze hele crisis te laat en te langzaam geweest
De willekeur regeert in het coronabeleid
Vijf punten waarop het anders kan en anders moet.
En bovenal is het kabinet deze hele crisis te laat en te langzaam geweest. We zagen het met de testcapaciteit, met het bron- en contactonderzoek, met de beschermingsmiddelen voor de medewerkers in de zorg, met het ingrijpen bij het stijgende aantal besmettingen en met de hulp voor het onderwijs. En we zien het ook nu weer bij het vaccinatieprogramma, we waren de laatste in Europa die begonnen met prikken en het is chaos bij de vaccinatiestraten. Nog altijd gaat het te langzaam, er moet sneller gevaccineerd worden.
We kunnen het ons niet veroorloven te laat te zijn. Elke dag telt bij de bestrijding van het virus. Mensen raken besmet en worden ziek. Werkenden verliezen hun baan en opdrachten. Kinderen lopen grote achterstanden op. Ondernemers, mensen in kunst en cultuur en evenementensector zien hun levenswerk in rook opgaan. Ouderen en jongeren vereenzamen.
We snakken naar een positief beeld voor de toekomst.
We snakken met z’n allen naar een positief beeld voor de toekomst, met concrete plannen. Maar dit kabinet kijkt niet verder dan de volgende persconferentie. Waar blijft het sociaal herstelplan voor Nederland? Waarin nu al doorgekeken wordt naar wat op langere termijn nodig is. Naar hoe we straks het leven weer kunnen oppakken. Waarin de plannen staan om mensen te helpen met gezonder leven - zowel voeding als beweging. En oplossingen worden bedacht voor de coronaschulden die op zoveel plekken ontstaan. Waarin op creatieve manieren toch weer fysiek onderwijs voor mbo, hbo en universiteit mogelijk kan worden gemaakt. En ondernemers perspectief wordt geboden. Het kan allemaal, maar het is een kwestie van doen.
Een eerlijke toekomst. Dat is wat er op het spel staat.
Eerst zijn er verkiezingen. En die gaan over hoe het nu verder moet. Hoe we echt samen uit deze crisis kunnen komen. Ik wil dat het anders gaat. Een eerlijke toekomst voor Nederland met corona, en betere plannen voor ons leven na corona. Dat is wat er op het spel staat op 17 maart.
