Vandaag is het Internationale Vrouwendag: dé dag van solidariteit van en met vrouwen over de hele wereld. Ook in ons land staat 8 maart symbool voor gelijkheid tussen mannen en vrouwen en zelfbeschikking voor vrouwen.
Vooral dat laatste – zelfbeschikking – blijkt niet voor alle vrouwen een recht te zijn. Met name vrouwen met een niet-Westerse achtergrond betalen hier een hoge prijs voor. Het verhaal van Lale Gül, dat ze heeft opgetekend in haar boek ‘Ik ga leven’, kenmerkt de strijd die veel vrouwen en meisjes dagelijks moeten leveren om in vrijheid te kunnen leven. Zij beschrijft hoe tradities, geloof en groepsdruk haar in haar vrijheid hebben beknot. Wanneer zij met haar boek de stilte doorbreekt, vallen haar verstoting, beschimping en bedreiging ten deel.
“Er worden filmpjes van hen gemaakt en op sociale media gezet, om hen te intimideren en te chanteren.”
Datzelfde lot treft veel andere meisjes met eenzelfde achtergrond. Er worden filmpjes van hen gemaakt en op sociale media gezet, om hen te intimideren en te chanteren. Want ze zouden niet ‘zedelijk’ zijn. Het is moedig dat Tofik Dibi – en met hem andere bekende Nederlanders met een Islamitische achtergrond – hiertegen opstaan; dat is pas de stilte doorbreken.
“Zelfbeschikkingsrecht is een individueel mensenrecht, dat geldt voor alle vrouwen en meisjes.”
Zelfbeschikkingsrecht is een individueel mensenrecht, dat geldt voor alle vrouwen en meisjes. Het is goed om daar vandaag – tijdens Internationale Vrouwendag – bij stil te staan, maar belangrijker is nog om er ook ná vandaag voor te zorgen dat dit recht door iedereen wordt gevoeld en ervaren.
