De aandacht voor de Chinese strafkampen waarin één miljoen Oeigoeren worden vastgehouden, verstomt. En dichter bij huis worden door autocraten als Loekasjenko en Erdogan kritische geluiden monddood gemaakt en vluchtelingen ingezet als politiek pressiemiddel. En wat doet Nederland, als land van vrede en recht? Weinig, te weinig.
Deze tijden vragen niet alleen om visie en durf, maar ook om concrete initiatieven om onze reputatie als beschermer van het internationaal recht hoog te houden. Net als voorgaande jaren ontbreekt dit alles in de plannen van dit kabinet, die deze week in de Tweede Kamer worden besproken. Daarom vinden wij het hoog tijd dat het tij wordt gekeerd.
De democratische recessie vraagt om een krachtig antwoord.
De democratische recessie vraagt om een krachtig antwoord. Wereldwijd waren er in het recente verleden nooit zoveel onvrije landen, zo bleek uit een rapport van de invloedrijke denktank Freedom House. Het rapport waarschuwt voor China’s invloed op de stand van de mondiale vrijheid, maar concludeert: “in feite beleeft de democratie een crisis omdat haar meest prominente voorbeelden niet genoeg doen om haar te verdedigen.”
Juist een land als Nederland dat de bevordering van de internationale rechtsorde heeft verankerd in de grondwet, zou zich dit moeten aantrekken. Zo volgde op de uitspraak van de Tweede Kamer om de behandeling van de Oeigoerse minderheid als genocide te bestempelen doodse stilte. Zelfs een verbod voor producten die met behulp van Oeigoerse dwangarbeid zijn gemaakt bleek een stap te ver voor het kabinet. Dit staat haaks op alle mooie intenties.
Om de inzet van sancties te optimaliseren, pleiten wij voor de oprichting van een "sanctie-unit".
Het kabinet was eerder een van de aanjagers bij de totstandkoming van het Europese sanctieregime, dat EU-landen de mogelijkheid biedt om wereldwijd gerichte maatregelen te treffen tegen mensenrechtenschenders. Op hoge toon eiste het kabinet dan ook extra Europese sancties als reactie op de inzet van vluchtelingen als wapen aan de Belarussische-Poolse grens.
Vorige week werd echter ook bekend dat ons land nog altijd op grote schaal handel drijft met het regime van Loekasjenko. Hiermee schaadt het kabinet niet alleen onze geloofwaardigheid in Brussel, maar geeft het bovendien zuurstof aan de dictator om op de huidige voet door te gaan.
Ter optimalisatie van de inzet van sancties pleiten wij daarom voor de oprichting van een “sanctie-unit”. Bemand door mensen van verschillende ministeries, kan deze expertise taskforce adviseren over de meest effectieve wijze voor het implementeren van sancties. Zo worden we op dit vlak écht voorloper binnen de EU en kunnen we gezamenlijk een vuist maken tegen dictators in de wereld.
Tijd om onze reputatie eer aan te doen en ons in woord én daad solidair te tonen met mensenrechtenverdedigers wereldwijd.
Als land mogen we trots zijn op onze traditie en reputatie als hoeder van de internationale rechtsorde. Nederland is bij uitstek het land dat klip en klaar stelling moet nemen internationaal. Tegen deze achtergrond vinden de PvdA en GroenLinks recente optredens van het kabinet en deze begroting ernstig tekortschieten. Alleen door te kiezen voor een ambitieuzer en gedurfder buitenlandbeleid kunnen we onze reputatie eer aan doen en tonen we ons in woord én daad solidair met mensenrechtenverdedigers wereldwijd.
