Een bijna moedeloos PvdA bestuurslid benaderde een paar jaar geleden Richard Stolwijk uit Emmeloord met een speldje; hij was nu eenmaal veel meer dan 25 jaar lid. Hij had recht op dat speldje, vandaar.
Richard, 58 jaar, hoorde het verhaal van teloorgang van de afdeling aan: er was eigenlijk geen bestuur meer; het contact met de leden was verbroken. De fractie met GroenLinks leidde een geïsoleerd bestaan, inhoudelijk elitair en dogmatisch. Dat vond de jubilaris, zelfstandig kweker van sierheester en coniferen, eigenlijk onaanvaardbaar. Zouden we niet opnieuw kunnen beginnen, dacht hij. Hij benaderde een paar mensen met verschillende kwaliteiten. Richard: “Steeds met één voorwaarde. Het moest vooral een nieuwe, leuke en gezellige club worden. En we zouden ons niet meer beperken tot duurzaam, duurzaam, duurzaam maar weer over alle onderwerpen kunnen nadenken en opvattingen ontwikkelen.”
Het moest vooral een nieuwe, leuke en gezellige club worden.
De nieuwe wending betekende het verlies van enkele kaderleden die vasthielden aan de combinatie met Groen Links. Maar er kwamen nieuwe leden voor terug. Er kwamen nieuwe activiteiten, een nieuwe ploeg schreef een nieuw verkiezingsprogramma en bij de jongste gemeenteraadsverkiezingen was er weer een eigen PvdA lijst met 25 kandidaten, 13 vrouwen; twaalf mannen. “We waren in alle dorpen en in Emmeloord aanwezig, altijd, overal, zichtbaar en bereikbaar,” verzucht Richard Stolwijk, die zich het oliemannetje van de afdeling noemt…En op de verkiezingsuitslag-avond in het gemeentehuis maakte de burgemeester bekend dat de gezelligste politieke partij haar zetel aantal had verdubbeld: de PvdA stond er weer. Hoe mooi was dat!
Maar nu, wat is de toekomstdroom van Richard Stolwijk?
“Daar zou ik een boek over kunnen schrijven, maar ik zal me beperken”, vertelt hij met een lach op zijn gezicht. “Eerst gaat het me om enkele waarden en normen. Dat begint bij het begin: aardig zijn voor elkaar. Ondanks dat ieder mens verschillend is wat betreft karakter, kennis, en zo; probeer elkaar te respecteren en te accepteren, zonder daarbij onmiddellijk de ander te veroordelen en buiten te sluiten. Op elkaar schelden (op sociale media) vind ik vreselijk! Accepteer toch dat we allemaal verschillend zijn. Ga met elkaar in gesprek, voer een discussie, maar respecteer de mening van een ander.”
De kwekerij van Richard is in een hoek van het akkerbouwbedrijf van zijn zwager. Richard kweekt hier coniferen, laurierstruiken en vele soorten sierheesters. Al bij al is zijn kwekerij anderhalve hectare groot. “Ik geniet hier elke dag, wat het weer ook is. ’s Morgens in alle vroegte, wanneer het licht op komt en de lucht zuiver is, wat een rijkdom is dat toch.”
“Ik geniet elke dag op mijn kwekerij, wat het weer ook is.”
De akkers om de kwekerij strekken zich tot aan de horizon uit; de stilte op het land doet goed. Een uurtje eerder reed ik vanuit Zeeland het erf op, even voorbij de boerderij van zijn schoonzusje en haar man. Richard wachtte me op, gaf me een hand en nam me mee naar zijn schuurtje, waar hij zijn koffie drinkt, zijn bestellingen verwerkt en rekeningen opmaakt. In het schuurtje staan twee gemakkelijke praatstoelen op afgepaste afstand; het leven kan soms tamelijk eenvoudig zijn.
“Wat zou ik het mooi vinden wanneer Lodewijk Asscher ooit premier zou worden.”
Richard Stolwijk: “Ik hoop dat straks de overheid weer meer de regie neemt. Het afgelopen decennium heeft laten zien dat je niet alles aan de markt kan en moet overlaten. Dat gaat altijd ten koste van de mensen aan de onderkant van de samenleving. Ik geloof nog steeds, weliswaar voor een deel, in de maakbare samenleving. Dat betekent voor mij dat met name publieke- en openbare voorzieningen goed moeten worden geregisseerd en betaalbaar blijven voor iedereen en dat de meest kwetsbare mensen ook toegang blijven houden tot deze voorzieningen. Heel simpel, dat gaat om de gezondheidszorg, om cultuur om onderwijs, om de woningmarkt, etc. En wat zou ik het mooi vinden wanneer Lodewijk Asscher ooit premier zou worden. Ik vind hem integer, oprecht, een verbinder en een echte sociaaldemocraat. Hij geeft mijn partij weer wat rode kleur. Ik noem hem wel eens Den Uyl 2.0, anno 2020.”
“En als hij het niet wordt, dan hoop ik dat er een sterke PvdA vrouw als eerste vrouwelijke premier kan worden. Iemand als Khadija Arib lijkt me daar uitermate geschikt voor…Maar er zijn natuurlijk meer gekwalificeerde vrouwelijke PvdA-ers. En weet je wat ik hoop? Dat bij de volgende verkiezingen partijen als Denk, FvD en PVV langzamerhand op hun retour raken, of zullen verdwijnen. Partijen die mensen uitsluiten, wegzetten en het conservatisme propageren gaat echt regelrecht in tegen mijn waarden en principes… Ik weet wel dat als ze er zijn dat je ze met argumenten moet bestrijden en gelukkig doet Lodewijk dit geweldig goed. ”
“Weet je, ik voel me op mijn gemak in de partij nu.”
Richard leunt achterover in zijn oude gemakkelijke stoel. “Weet je nog? In zijn rapport na de verkiezingsnederlaag van 2017 schreef Paul Depla: de partij zal gezellig zijn, of niet zijn. En ik denk dat we daar stap voor stap in slagen. Ik merkte het goed tijdens het laatste landelijke congres: van stapels dossiers en eindeloze vergaderingen naar gezelligheid. Er werd gelachen en geluisterd; er waren PvdA kleuren èn we hoorden goeie argumenten. Weet je, zegt hij, ik voel me op mijn gemak in de partij nu.”