Dit is een onzekere tijd voor zorgwerkers. Ze staan dag en nacht voor ons in de frontlinie om het coronavirus te bestrijden. Een deel van die zorgwerkers wordt getest. Maar er zijn veel verhalen van mensen die nog steeds op een test wachten. Zelfs als zij al hoge koorts hebben.
Dit is een ingezonden verhaal van een verpleegkundige.
Uit privacy-overwegingen is dit verhaal geanonimiseerd.
Vanaf het moment dat ik kon praten, riep ik al dat ik mensen wilde helpen. Daarom ben ik verpleegkundige geworden.
We worden onthaald als helden. Dat is ook leuk. Maar ik heb het gevoel dat ik gewoon mijn werk doe. Ik draai nu extra diensten, maar dat hoort bij mijn beroep in deze crisis. Een soldaat zet voor een oorlog geen stap achteruit, maar juist twee stappen vooruit. En zo voelt dat nu ook voor mij en alle zorgmedewerkers.
Als verpleegkundigen staan we op de werkvloer met een slagersschortje zonder mouwen.
Als verpleegkundigen staan we op de werkvloer met een slagersschortje zonder mouwen. Ja, dat doen we ook als we patiënten behandelen die positief zijn voor het coronavirus. Het protocol is dan ook: de patiënt gaat niet in isolatie als hij of zij symptomen heeft, maar pas als hij ook echt positief getest wordt. Dat houdt in dat ik en mijn collega’s onbeschermd bij positieve patiënten hebben gestaan. Zelfs toen we nog met natte verneveling mochten werken en er erg veel druppelcontact was.
Inmiddels hebben we een collega van de afdeling intensive care uit huis moeten plukken. Hij zat ziek thuis, maar de situatie was dermate ernstig dat hij meteen in coma is gebracht en aan de beademing is gegaan. Daar blijft het niet bij. Er zijn nu meer dan ooit collega’s die met klachten rondlopen. Bij de vraag of ze getest mogen worden, wat zou mogen van de regering, krijgen we een hoofdschuddend antwoord: ‘We hebben hier ons eigen beleid en dat beleid is bepalend’.
We kunnen niet getest worden.
In deze crisis zetten wij zorgwerkers twee stappen vooruit. En dat doen we met veel liefde. Maar wij zijn mensen, en geen robots. Ook wij kunnen besmet worden. Daarom willen we een antwoord op de vraag: waarom ontneemt het ziekenhuisbeleid ons nog altijd het recht om ons te laten testen?
Als wij twee stappen vooruit doen. Dan verwachten we dat het kabinet dat ook doet.
Als wij twee stappen vooruit doen, dan verwachten we dat het kabinet dat ook doet. Geen woorden, maar daden. Het voelt fijn dat mensen nu aandacht hebben voor de zorg. Maar met aandacht alleen komen we niet heelhuids uit deze crisis.
Lodewijk Asscher ontving de afgelopen dagen honderden vergelijkbare berichten van bezorgde zorgwerkers. Naar aanleiding daarvan schreef hij een open brief aan minister Hugo de Jonge.
Steun onze docenten en blijf op de hoogte
Steun onze strijd en blijf op de hoogte van al onze acties, ideeën en activiteiten omtrent leraren.