De zorg heeft een gigantisch tekort aan mensen. En daar hebben we àllemaal last van. Cliënten en patiënten voorop. Met langere wachtlijsten of afdelingen die sluiten bijvoorbeeld.
Maar ook zorgmedewerkers zelf ondervinden er de gevolgen van. Die werken zich een slag in de rondte en gaan ten onder aan de werkdruk. Het ziekteverzuim in de sector is hoger en het werkplezier lager dan ooit. Alle plannen van de minister brengen daar voorlopig nog geen verandering in. Sinds ze zijn gepresenteerd, zijn er meer vacatures dan ooit en zijn ze moeilijker te vervullen dan ooit. En lopen er meer mensen bij hun werkgever weg dan daarvóór.
De woorden van de minister hebben nogal wat onrust veroorzaakt.
Een deel van die medewerkers blijft gelukkig voor de zorg behouden, maar begint voor zichzelf. Als zzp-er. Dat zijn er naar schatting inmiddels al zo’n 135.000. En daar komen er elke dag nog flink wat bij. Als een deel van hen er mee op zou houden, zou het leed niet te overzien zijn. En toch lijkt het of de minister daarop uit is. Zijn uitspraken bij Omroep Max afgelopen week dat-ie af wil van de zzp-ers in de zorg, dat-ie zelfs zou werken aan een verbod, hebben nogal wat onrust veroorzaakt. En dat is niet verstandig.
Bovendien: welke wet die zzp-ers in de zorg gaat verbieden, komt er dan aan? En wanneer dan wel? Z’n collega van Sociale Zaken broedt al dik twee jaar op zzp-wetgeving, maar heeft tot op de dag van vandaag nog geen ei kunnen leggen. En hoe gaat de minister regelen dat al die mensen vervolgens netjes door werkgevers in dienst worden genomen? Dat zijn nota bene dezelfde werkgevers bij wie ze eerst gillend zijn weggelopen! Ik bedoel maar: er is nogal wat te doen als het om goed werkgeverschap in de zorg gaat. Laten we daar nou eens mee beginnen.
De uitspraak van de minister was de zoveelste losse flodder. Waar we het personeelsprobleem in de zorg zeker niet mee gaan oplossen. Waar we het broodnodige goede werkgeverschap in de zorg geen stap mee dichterbij brengen.
Ook ík vind dat we moeten nadenken over het snel groeiende aantal zzp-ers in de zorg. Ook ík ken de verhalen van vaste medewerkers die met de nacht- en weekenddiensten blijven zitten. Ook ík ken de bureautjes die zich tussen zzp-er en opdrachtgever wurmen en daar grof geld aan verdienen. En ook ík ken de instellingen die daar de hoofdprijs voor betalen.
Een middel dat erger is dan de kwaal.
Maar wat de minister nu voorstelt, is het paard achter de wagen spannen. Een middel dat erger is dan de kwaal. Er zijn volgens mij betere oplossingen te verzinnen: goed werkgeverschap als norm stellen als zorg wordt ingekocht of als subsidies worden verstrekt, een verplicht minimumpercentage mensen in eigen dienst of het aanpakken van foute bemiddelingsbureaus bijvoorbeeld. Dat werkt beter dan een groep professionals op stang jagen met stoere uitspraken en anderen blij maken met een dooie mus.
