Het verschil tussen midden in het leven staan of in een instelling in bed liggen. Dat is wat het PGB in de praktijk voor mensen kan betekenen.
Mensen die geboren zijn in wat ze zelf noemen ‘een ongemakkelijk lijf’ of die bijvoorbeeld een dwarslaesie opliepen of een hersenbloeding kregen. Mensen die er niet voor kiezen naar een instelling te gaan (niet kiezen voor ‘zorg in natura’), maar maximale regie over hun leven willen behouden. Een PGB (persoonsgebonden budget) maakt dat mogelijk. Daarmee kunnen ze zelf hulp op maat inkopen. Bestaande uit ‘formele’ en/of ‘informele zorg’.
Er komen steeds meer signalen dat de tarieven voor die laatste vorm zo laag zijn dat het steeds moeilijker wordt daarvoor deskundige mensen te vinden èn vast te houden. Die gaan steeds vaker ergens anders in de zorg aan de slag waar ze meer kunnen verdienen.
Daarmee komt dat midden in het leven staan in gevaar.
Omdat we dat niet moeten willen, diende ik gisteren twee moties in om dat tarief (dat al jarenlang bevroren is) te verhogen >
